ساعتی برلب آن جوی نشستیم..
توهمه رازجهان ریخته درچشم سیاهت.... من همه محوتماشای نگاهت....
آسمان صاف وشب آرام.... بخت خندان وزمان رام...
خوشه ماه فروریخته درآب.. شاخه هادست برآورده به مهتاب...
شب وصحراوگل وسنگ..... همه دل داده به آوازشباهنگ...
یادم آیدتوبه من گفتی ... ازاین عشق حذرکن... لحظه ای چندبراین آب نظرکن....
آب آئینه عشق گذران است... توکه امروزنگاهت به نگاهی نگران است.......باش فرداکه دلت بادگران است.....
تافراموش کنی چندی ازاین شهرسفرکن.....
باتوگفتم:... حذرازعشق ندانم .... سفرازپیش تو هرگزنتوانم....
روزاول که دل من به تمنای توپرزد... چون کبوتربرلب بام تونشستم.....
توبه من سنگ زدی ..من نه رمیدم نه گسستم...
بازگفتم که:...
توصیادی ومن آهوی دشتم.... تابه دام توافتم همه جاگشتم وگشتم ....
حذرازعشق ندانم... سفرازپیش توهرگزنتوانم...نتوانم....
اشکی ازشاخه فروریخت.....مرغ شب ناله تلخی زدوبگریخت....
اشک درچشم تولرزید... ماه برعشق توخندید.....
یادم آیدکه دگرازتوجوابی نشنیدم... پای دردامن اندوه کشیدم.....
نگسستم.....نرمیدم.......
رفت درظلمت غم...... آنشب وشبهای دگرهم........
نه گرفتی دگرازعاشق آزرده خبرهم.... نکنی دیگرازآن کوچه گذرهم....
(بی توامابه چه حالی من ازآن کوچه گذشتم......)
نظرات شما عزیزان: